معنی نایب اسدالله

از استادان موسیقی ایرانی

نایب. [ی ِ] (ع ص، اِ) نائب. آنکه بر جای کسی ایستد. وکیل. جانشین. قائم مقام. خلیفه. گماشته. (از ناظم الاطباء). کسی که کار دیگری را انجام دهد. || پیشکار. (آنندراج). رجوع به نائب شود. || در اصطلاح نظامی:
- نایب اول،ستوان یکم ارتش، درجه ای بین ستوان دوم و سروان.
- نایب دوم، ستوان دوم ارتش، درجه ای بین ستوان سوم و ستوان یکم.
- نایب سرهنگ، سرهنگ دوم، درجه ای بین سرگرد و سرهنگ تمام.

نایب الصداره. [ی ِ بُص ْ ص َ رَ] (اِخ) ابراهیم (آقا...) نایب الصدر. رجوع به نایب الصدر شود.

نایب غیبت. [ی ِ ب ِ غ َ / غ ِ ب َ] (ترکیب اضافی، اِ مرکب) نایب خاص. رجوع به نایب خاص شود.

نایب امام. [ی ِ ب ِ اِ] (ترکیب اضافی، اِ مرکب) مقامی است که شیعیان به مجتهد جامعالشرایط دهند. رجوع به نایب خاص و نایب عام شود.

شیر خدا

(اسم) نایب الصدر.

جانشین، خلیفه، گماشته، وکیل، قائم مقام

(یِ) [ع. نائب] (اِفا.) جانشین.،~الزیاره کسی که از طرف دیگری بقعه متبرکی را زیارت کند.، ~الحکومه الف - کسی که به نیابت از طرف حاکم شهری را اداره کند. ب - بخشدار (فره).، ~التولیه کسی که از طرف متولی امور بقعه یا موقوفه ای را اداره کند.

کسی که به نیابت دیگری کاری انجام بدهد، جانشین،

پسرانه، شیر خدا، از القاب علی (ع)

اَسَدُالله، شیر خدا (لقب حضرت علی)،

جانشین

پیشکار، جانشین، خلیفه، دستیار، ستوان، قایم‌مقام، مباشر، معاون، وکیل

مساعد، نائب

194